Onrust bij marechaussee over diversiteitstraining

Gepubliceerd op: 19-4-2024

Er heerst ergernis en frustratie binnen de Koninklijke Marechaussee en onder ambtenaren van het ministerie van Defensie over trainingen, die gevolgd worden in het kader van diversiteit en inclusie (D&I). De trainingen en het bijbehorende lesmateriaal benadrukken huidskleuren en culturele verschillen tussen ambtenaren en wakkeren polarisatie aan. ’Er wordt een ideologie doorgeduwd en de staf slikt het voor zoete koek’, zegt een van de onderofficieren die niet met zijn naam in de krant wil.

De Koninklijke Marechaussee kreeg vorig jaar februari een flinke draai om de oren van het Gerechtshof in Den Haag. De militaire politie werd schuldig bevonden aan een ’ernstige vorm van discriminatie’ door etnisch te profileren bij controles. De rechtszaak was aangespannen door het huidige D66-Tweede Kamerlid Mpanzu Bamenga, samen met een anonieme zwarte piloot en een aantal mensenrechtenorganisaties waaronder Amnesty International.
Bamenga was op luchthaven Eindhoven uit de rij gehaald, omdat hij volgens de marechaussee een ’niet-Nederlands uiterlijk’ had. Anderen met een Nederlands paspoort konden gewoon doorlopen. De anonieme piloot werd - reisende binnen het Schengengebied - bovengemiddeld vaak gecontroleerd. Na een lange rechtszaak oordeelde uiteindelijk het Hof dat de marechaussee mensen selecteerde op huiskleur. En dat is discriminatie en volgens artikel 1 van de Nederlandse grondwet verboden.

In naam van de koning
De aantijging van racisme, de lange rechtszaak en de finale uitspraak van het Hof hebben gezorgd voor een deuk in het imago van de marechaussee. Het betreft hier een overheidsorganisatie die in naam van de koning waakt over de veiligheid van Nederland met inbegrip van álle staatsburgers. Discriminatie en racisme zijn daarbij uit den boze. De wapenspreuk van de marechaussee luidt niet voor niets ’Zonder vrees en zonder blaam’.

Elke organisatie die - terecht of ten onrechte - te maken krijgt met beschuldigingen van racisme wordt vroeg of laat de vraag gesteld: zijn dit incidenten (waarvan geleerd moet worden) of is er sprake van ’systemisch racisme’. Met dat laatste wordt bedoeld, dat organisaties ’van zichzelf’ racistisch zijn, omdat een belangrijk deel van de mensen die er werken racistische vooroordelen hebben.

Om daarvan af te komen zetten organisaties de deuren open voor diversiteitsexperts en ’antiracistisch’ lesmateriaal. De experts mogen aan de slag met de mensen van wie wordt aangenomen dat zij de vooroordelen hebben. Deze groep is gemakkelijk gevonden, want die bestaat volgens het lesmateriaal uitsluitend uit mensen ’die hier en overal altijd al de dienst uitmaken’ en herkenbaar zijn als blanke (witte) hetero mannen.

En dat is precies wat de Koninklijke Marechaussee (KMar) doet. Twee jaar geleden is er een speciale afdeling opgericht - de biculturele KMar - om blanke collega’s te onderwijzen over vakbroeders met een andere culturele achtergrond en over de (verborgen!) vooroordelen die zij tegen hen zouden koesteren. De aanname dat er ook onbewuste vooroordelen zijn zit ingebakken in de ideologie die rap terrein wint bij overheid en bedrijfsleven: diversity, inclusion en equiety. ’Equity’ is jargon voor gelijke resultaten dankzij die voortkomen uit ongelijke behandeling, zoals positieve discriminatie.

’Antiracisten’
Onder ambtenaren van het ministerie van Defensie en leden van de marechaussee worden boeken verspreid als ’Wit is nu aan zet’ van Lida van den Broek’ en een speciale marechaussee-uitgave van ’Het antiracisme handboek’ van Chanel Matil Lodik. Beide auteurs presenteren zich als experts op het terrein van diversiteit & inclusie en zijn in te huren om uw organisatie te ontdoen van verborgen vooroordelen en om van uw werknemers ’antiracisten’ te maken.

Hun boeken propageren het Amerikaanse gedachtengoed van de ’critical race theory’. Kort samengevat beweert deze theorie dat blanken geboren zijn met een racistisch ’gen’. Het is voor blanke mensen dus niet mogelijk om niet-racistisch te zijn. Andersom kunnen mensen van kleur nooit racistisch zijn. Lodik schrijft: ’Racisme jegens witte mensen bestaat niet. Daar hebben mensen van kleur niet genoeg macht voor.’

Het is de ideologen uiteindelijk om de macht te doen. Net als de marxisten van toen de samenleving opdeelden in bezitloze arbeiders en kapitalisten, zo bestaat het wereldbeeld van de huidige ’antiracisten’ uit onmachtige mensen van kleur en machtige blanken. En net als bij Marx moet uiteindelijk een revolutie dit onrecht vernietigen: systemisch racisme verdwijnt alleen als de systemen (overheid, bedrijfsleven, samenleving) zelf verdwijnen. Daarna kan de samenleving volgens de dogma’s van het antiracisme opnieuw worden opgebouwd. De vraag is hier welke rol de propagandisten van deze omwenteling in gedachten hebben voor de marechaussee?

Zwart en wit
Uit angst, uit schaamte over een beschuldiging of een veroordeling wegens racisme vinden de zelfbenoemde experts met hun business hun weg naar de HR-afdelingen in Nederland. Daar worden bijeenkomsten gehouden en cursussen gegeven waarin de wereld overzichtelijk wordt opgedeeld in goed en slecht, in zwart en wit.

Het gerechtshof in Den Haag mag de Koninklijke Marechaussee het selecteren op huidskleur terecht aanrekenen, maar tijdens de heropvoeding van de marechaussee wordt er in de lesstof en de seminars opnieuw nadrukkelijk geselecteerd op huidskleur. Mensen worden ongevraagd ingedeeld bij een stam waaruit geen ontsnapping mogelijk is. Individuen worden stereotypen. Deze heropvoeding van Nederland boort bij goede burgers de donkerste tribale instincten aan en wat we straks oogsten is polarisatie en vijandschap.