Aanhouding na mishandeling in hotelkamer in Badhoevedorp

De politie heeft afgelopen nacht een aanhouding verricht in Badhoevedorp, nadat er melding was gedaan van een mishandeling. "Vanuit een hotel in Badhoevedorp werd gebeld door een dame. Zij gaf aan hulp nodig te hebben en hing hierna de telefoon op. Bij terugbellen nam zij haar telefoon niet meer op", zo meld de politie Haarlemmermeer op Facebook.

De poltie ging daarop met meerdere agenten richting het hotel. Daar troffen de agenten een vrouw aan in een hotelkamer. In de hotelkamer lag bloed en de vrouw was gewond aan haar gezicht. De vrouw vertelde aan de agenten dat zij was geslagen door haar ex-vriend, de man was niet meer in de hotelkamer aanwezig. Wel was er een signalement bekend van de ex-vriend.

Collega's van Koninklijke Marechaussee waren ook meegereden naar de melding. Zij zagen de ex-vriend lopen in de nabijheid van het hotel. Bij het zien van de Koninklijke Marechaussee ging de ex-vriend er vandoor en sprong de bosjes in. Uiteindelijk is hij uit de bosjes gehaald en aangehouden.

Bron: HC Nieuws

Vermeende witwasser met duizenden euro's cash van A2 geplukt

De Marechaussee heeft maandag op de A2 bij Eijsden een 22-jarige Kosovaar opgepakt die 13.000 cash in zijn auto vervoerde. De man wordt verdacht van witwassen.

In het kader van Mobiel Toezicht Veiligheid werd de Kosovaar gecontroleerd bij Eijsden. Toen de marechaussee de geldpakketten zag, zei de 22-jarige dat hij dit vervoerde voor zijn oom. Toen hij vervolgens niet kon zeggen om hoeveel geld het ging en hij ook geen aannemelijk verklaring kon geven hoe hij aan het geld was gekomen, werd hij aangehouden. De Kosovaar wordt verdacht van witwassen. Het geld en zijn telefoon zijn in beslag genomen. De marechaussee doet verder onderzoek.

Bron: 1 Limburg

Litouwer die nog 23.000 euro schadevergoeding moet betalen opgepakt in Venlo

Gisteren om 15:48 door Redactie

 Print
De Koninklijke Marechaussee heeft maandagochtend op de A67 bij Venlo een Litouwer aangehouden die door Justitie veroordeeld was tot betaling van 23.000 euro schadevergoeding na gepleegde diefstallen. Toen agenten de Litouwer bij een controle aan de kant zetten, bleek hij de geldstraf die hem opgelegd was nog niet betaald te hebben.

Omdat de 30-jarige Litouwer het bedrag niet kon betalen, is hij aangehouden. Hij zit nu een gevangenisstraf van 278 dagen uit.

Bron: De Limburger

Marechaussee vindt gedumpt hondje in prullenbak op Schiphol

De Marechaussee heeft vandaag een hondje uit een prullenbak op Schiphol gered. Het beestje, een Yorkshire terriër, was daar expres door de eigenaar achtergelaten.

De marechaussee schrijft op Instagram dat nadat ze het hondje hadden gevonden direct op zoek gingen naar het baasje. De medewerkers van de brigade grensbewaking gingen op zoek en ook werden de camerabeelden bekeken. De eigenaar werd gevonden. Hij verklaarde de hond te hebben gedumpt, omdat deze niet was toegestaan in één van de hotels achter de paspoortcontrole. De hond is overgedragen aan de dierenbescherming.

Bron: NH Nieuws

‘Cliënten nemen mij niet aan om mee te huilen, maar om dingen voor elkaar te krijgen’

Sébas Diekstra is de laatste jaren uitgegroeid tot dé slachtofferadvocaat van Nederland. ,,Mensen worden vaak vermorzeld door het systeem. Daar wil ik iets aan doen.’’

De lijst geruchtmakende zaken waarin hij de nabestaanden bijstaat, is lang: de ouders van Ivana Smit (het fotomodel dat in Kuala Lumpur overleed), de zus en vader van Rowena Rikkers (het ‘meisje van Nulde’), de vader van Roos (één van de slachtoffers van de tramaanslag in Utrecht), de vriend van de vermoorde Anne Faber, de vader van Sharleyne (het meisje dat van een balkon zou zijn gevallen).

De 39-jarige Diekstra is bijna geheel gespecialiseerd in het bijstaan van nabestaanden en slachtoffers. De kiem daarvoor ontsproot in 1996. Diekstra is 16 jaar en ziet zijn vader, die al maanden depressief is, voor zich uit staren; alsof hij er niet is. Hij slaat zijn armen om hem heen en zegt: ,,Je gaat vandaag toch geen gekke dingen doen, hè pappie?’’ ‘Pappie’ is René Diekstra, destijds Neerlands meest gevierde psycholoog. Hij is van zijn voetstuk gevallen en in een diep ravijn gedonderd na een vermeende plagiaatkwestie. Vader Diekstra is zijn professorale statuur kwijt en vertrekt bij de Rijksuniversiteit Leiden. Hij is niet langer de gevierde columnist, tv-programma’s bellen hem niet meer voor zijn analyses, en zijn boeken staan niet meer in de top tien. Professor Dr. René Diekstra die een handvol boeken over zelfdoding publiceerde, zit thuis, is depressief en lijkt nu zelf suïcidaal.

 ,,Wat er toen met hem is gebeurd, was voor mij een trigger om voortaan zelf rechtvaardigheid af te kunnen dwingen. Ik zie mezelf niet bij iedere zaak met menselijk leed weer als 16-jarige puber met een depressieve vader, maar die periode heeft me enorm gevormd.

,,In 90 procent van de zaken die ik heb, heeft de rechter het over het ‘leed dat de nabestaanden is aangedaan’. Dat leed moet rechtgezet worden, vind ik. Maar de mogelijkheden in het systeem zijn beperkt. Ik zou heel blij zijn als de slachtofferpartij een echt volwaardige positie krijgt, zoals in Duitsland de Nebenkläger. Dat zij ook onderzoekswensen in kunnen dienen en op de aanklacht kunnen sturen. Dat zij ook vragen mogen stellen aan getuigen en de verdachte, natuurlijk wel met de verplichting dat ze worden bijgestaan door een advocaat. Nu is er spreekrecht, maar slachtoffers zijn verder veel te afhankelijk van het OM. Misschien had de vader van Roos zelf aan de tramschutter willen vragen waarom hij juist op háár schoot, misschien wilde hij zaken beter laten onderzoeken. Een proces moet een herstel bij alle partijen bewerkstelligen. Als er vragen blijven liggen, omdat ze bijvoorbeeld door de officier van justitie niet gesteld worden, dan gaat dat ten koste van dat herstel.’’

Diekstra heeft dezelfde scherpe lijnen in zijn gezicht als zijn vader. Hij formuleert zijn zinnen even helder. ,,Ja, ik lijk op mijn vader. Dat hoor ik vaak. Ik vraag mijn vader ook om advies hoe ik sommige zaken tactisch kan aanpakken. Hij heeft als psycholoog alles voorbij zien komen en weet als geen ander hoe mensen werken.

,,Die relatie tussen vader en zoon lag heel anders in 1996. Mijn oudere broer was het huis al uit en mijn andere broer half. Mijn moeder en ik deelden de zorg als hij ging wandelen. ‘Hij is nog steeds niet terug’, zei mijn moeder dan. Komt ie nog wel terug, dacht ik dan, het zal toch niet? Een heftige shitperiode. Tegelijkertijd was ik 16, een puber die de meerwaarde van de middelbare school niet zag. In die tijd wilde ik het leger in. Ik kan me niet meer goed verplaatsen in mijn motieven op dat moment.

,,Ik solliciteerde bij de Koninklijke Marechaussee en begon daar als wachtmeester-opsporingsambtenaar. Dat leek mij zinvol werk. Hulp verlenen aan mensen die dat nodig hadden en zaken oplossen, de waarheid boven tafel krijgen, dát wilde ik. Binnen de Marechaussee wilde ik hogerop. Ik ging toch studeren. Ik had geen studentenleven, maar stond om zeven uur op, ging sporten en de dag kon beginnen. De militaire discipline heeft me er als een raket doorheen gestuwd. Na mijn basisdoctoraal werd ik toegelaten tot de Koninklijke Militaire Academie in Breda. In 2007 werd ik bevorderd tot luitenant en had ik de leiding over een team van meer dan dertig militairen. In 2012 maakte ik de stap naar de advocatuur. Ik was 32 jaar. Veel advocaten beginnen dan pas. Ik had al twaalf jaar werkervaring.’’

Drie jaar geleden belandde hij bij het SBS6-televisieprogramma Moord of Zelfmoord, waarin werd onderzocht of er tóch geen misdrijf was gepleegd bij de dood van een geliefde. ,,Leed dat ontstaat wanneer politie en justitie hun werk niet goed doen of slecht met nabestaanden communiceren. Toen werd ik heel zichtbaar op dit gebied. Dat is nu mijn praktijk. Normale strafzaken doe ik eigenlijk niet meer.’’

,,Ik heb vier kids en als ik thuiskom, ben ik niet meer met het leed van mijn zaken bezig. In al die zaken is mijn emotie meer frustratie en boosheid dan dat ik verzuip in het leed. Cliënten nemen mij niet in de arm om mee te huilen, maar om dingen voor elkaar te krijgen. Als nabestaanden iets willen, probeer ik dat te regelen. De ene keer lukt dat door heel goed met het OM samen te werken. De andere keer is het beter om vol de confrontatie aan te gaan. Als er ergens stampij ontstaat en ik krijg zo mijn zin, dan doe ik dat. Ik denk dan als een militair. Als ik dit doe, wat doet de tegenpartij dan, krijg ik mijn zin? En ja, dan overleg ik soms met mijn vader. Nog steeds.’’

Ook al lukt het niet om gerechtigheid te krijgen, de strijd op zich kan ook louterend werken. ,,Nabestaanden willen op zijn minst voldoening. Neem de zaak van Ivana Smit. Dat Amerikaanse koppel was erbij toen ze overleed in Kuala Lumpur. Als die zaak voor de strafrechter komt en echt wordt uitgekauwd, ook al leidt het niet direct tot een veroordeling, dan kun je als familie mogelijk toch een zekere rust vinden. Dan heeft het verhaal een duidelijk einde en heb je als nabestaanden gedaan wat je kon. Maar helaas lukt dat niet altijd.

,,Het interesseert me niet hoe iemand leefde. Ik heb talloze zaken waarbij jongvolwassenen dronken werden, te veel drugs innamen of toegediend kregen en het dan fout gaat. Ik zeg dan tegen de nabestaanden: wat je kind heeft gedaan, maakt niet uit. De vraag is: wat is er gebeurd waardoor je kind is overleden? Ik probeer er zo klinisch mogelijk naar te kijken.

,,De drive van de nabestaanden is vaak loyaliteit aan de overledene om iets recht te zetten. Die vasthoudendheid leidt er soms toe dat zaken worden heropend, zoals bij Sharleyne en Ivana Smit. Het is dan een enorme opluchting als de zaak een vervolg krijgt.’’

Hij herkent die drive. Als jochie van 16 lukte het hem niet om zijn vader te beschermen of te verdedigen. ,,Terugkijkend geloof ik dat de ongefundeerde beschuldigingen van wetenschappelijke onzorgvuldigheid aan het adres van mijn vader en de ellende waar hij zich, gelukkig, boven uit heeft weten te vechten, mijn gevoeligheid voor onrecht sterk hebben vergroot. Als ik mijn vader in die tijd als advocaat had bijgestaan, had ik de verantwoordelijken voor deze academische karaktermoord aan hun haren voor het gerecht gesleept. Dat de zaak tot op heden nog nooit heropend is, zegt overigens wel iets over het besef van kwaliteit binnen de Leidse universiteit.’’

Bron: De Gelderlander

Defensie erkent hoge kosten uitjes en scherpt regels aan

Defensie heeft van 2016 tot en met 2018 jaarlijks ongeveer 4,5 miljoen euro uitgegeven aan bedrijfsuitjes, personeelsfeesten, etentjes en relatiegeschenken. Het departement erkent dat het soberder kan en heeft kort geleden de regels aangescherpt, laat Defensie vrijdag weten.

De uitgaven blijken uit gegevens die het ministerie vrijgaf na een verzoek op basis van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) van Shownieuws. De kosten moeten volgens Defensie onder meer worden gezien in het licht van een sterke saamhorigheid tussen medewerkers. 

Zo ook de familiedag van de marechaussee in 2018 naar Walibi, die ongeveer 600.000 euro kostte. Deze dag werd georganiseerd omdat de medewerkers van 2015 tot 2017 onder grote druk stonden, door nieuwe taken, andere werklocaties en dubbele diensten die ze moesten draaien. Het uitje was een blijk van waardering naar het personeel en hun thuisfront.

Wel wijst Defensie erop dat er zo’n 60.000 medewerkers zijn die op tientallen locaties werken in Nederland en daarbuiten. Omgerekend gaat het om 75 euro per medewerker per jaar. Wel liepen de saamhorigheids- en representatiekosten flink uiteen tussen de verschillende defensie-onderdelen. Ook daarom heeft het ministerie de regels eenduidiger gemaakt. ,,De hoogte van sommige uitgaven over de drie genoemde jaren past daar niet in’’, aldus Defensie.

Zo worden activiteiten voortaan met name op een defensielocatie georganiseerd en verzorgt defensiecateraar Paresto het eten en drinken. Dan gaan de kosten omlaag en ‘dat is belangrijk omdat het immers om gemeenschapsgeld gaat’.

Bron: AD