In memoriam | Als Lange Cor ergens binnenstapte, dan kwam er ook echt iemand binnen

Gepubliceerd op: 7-2-2024

Marechaussee Cor de Jong was onderzoeker in hart en nieren. Na zijn pensioen kon de rechercheur uit Zuidhorn het niet laten en ging hij aan de slag bij een particulier onderzoeksbureau. In juli overleed hij onverwacht.

Als Cor de Jong ergens binnenstapte, dan kwam er ook echt iemand binnen. Een grote, stevige, kerel, niet over het hoofd te zien. Hij bracht gezelligheid mee. Toch was hij de rust zelve, hij hoefde niet zo nodig op de voorgrond.

Cor observeerde liever en was daar ook goed in. Die eigenschap kwam van pas in zijn werk. Jarenlang was de geboren Vlaardinger in dienst bij de Koninklijke Marechaussee. Hij begon er al op zijn achttiende, in Rotterdam.

Strafzaken met veel emotie
De beveiligings- en militaire politietaken waren de rechercheur op het lijf geschreven: mensen observeren, urenlang posten in straten en bij gebouwen, in afwachting van beweging of iets bijzonders. En vooral ook goed luisteren en mensen helpen. Hij beet zich vast in mensensmokkel en zedenzaken. Gevoelige dossiers, die vaak eindigden in strafzaken met veel emotie.

Het werk was interessant, nooit saai. Bovendien kon hij switchen binnen de grote organisatie. Zo zat hij ook een periode bij de narcoticabrigade op Schiphol en eind jaren negentig werd hij voor een half jaar uitgezonden naar Sarajevo om onder de vlag van de Verenigde Naties de lokale politie bij te staan in het etnisch verscheurde land.

De westerling aardde boven verwachting goed
In Rotterdam had Cor toen al zijn grote liefde gevonden: Renée uit Niekerk. De vonk sloeg over tijdens een volleybalwedstrijd. Hij was de coach van de ploeg waar zij tegen speelde. Een vriendin van haar speelde in zíjn team, dus het contact was zo gelegd.

Ze gingen samenwonen in Rotterdam en kochten na een paar jaar een woning in Zuidhorn, dichtbij haar familie. De westerling aardde boven verwachting goed in het Westerkwartier. Hij omarmde de rust en ruimte en de nuchtere noordelingen en bouwde snel weer een eigen netwerk op.

Ze waren gelukkig in het Westerkwartier, maar de mooiste jaren waren die op Curaçao. Cor werd in 2012 rechercheur voor de marechaussee in dit Caribische land van het Koninkrijk der Nederlanden. Hij gaf er leiding aan onderzoeken en aan de narcoticabrigade op de luchthaven. In die tijd werd het land geteisterd door roofovervallen op woningen. Hij stuurde ter plekke de doorzoekingen en aanhoudingen aan van het speciaal hiervoor opgerichte atrako -team.

Renée werd vrijwilligster bij de duikshop van de Marine. In hun vrije tijd gingen ze veel samen duiken en tennissen. Ze genoten van het mooi weer en hun huis met uitzicht op Het Spaanse Water. Ze hadden de tijd van hun leven.

Hartproblemen
Maar na vijf jaar zat het erop en ging Cor met pensioen. Ze overwogen om op Curaçao te blijven en hun woning in Zuidhorn te verkopen. Maar de huizenprijzen waren op dat moment laag. De goede gezondheidszorg in Nederland was een tweede reden om terug te keren. Cor stond al jaren onder controle bij de cardioloog vanwege hartproblemen.

Ze pakten hun leven in Zuidhorn weer op. Renée ging aan het werk in de zorg. Ook Cor vond een nieuwe uitdaging: Hij ging aan de slag als particulier onderzoeker bij Spandaw&Veltman in Roden, een particulier onderzoeksbureau. Een heel goede match.

Een paar dagen per week stortte Lange Cor zich op zijn nieuwe passie. Hij leverde goed werk. Met wat voor kwestie hij ook bezig was, hij haalde alles eruit wat erin zat. In de zaak van de Marumer zwembadmoord werd het onderzoeksbureau door de verdachte (ex)partner van de vermoorde Jan Elzinga gevraagd de verklaring van de kroongetuige te onderzoeken. Na minutieus onderzoek ontdekte Cor dat het verhaal van de kroongetuige op meerdere punten rammelde.

Cor bleef altijd bij zichzelf, ook tijdens werk. Was hij aan het observeren en sprong het verkeerslicht op oranje bij degene die hij heimelijk volgde? Dan stopte hij keurig voor rood, ook al betekende dat dat hij zijn ‘onderwerp’ kwijtraakte.

Zijn rust en tact waren goud waard bij gevoelige dossiers. Zoals bij een zedenzaak in een zorginstelling voor begeleid wonen. De nieuwe directeur voelde dat op de werkvloer iets ernstigs speelde en huurde het bureau in Roden in om uit te zoek wat. De jonge, angstige medewerksters voelden zich geborgen bij Cor en vertelden uiteindelijk wat er aan de hand was. Een oudere collega had een aantal van hen aangerand en een zelfs verkracht. Hun belager werd ontslagen en strafrechtelijk vervolgd.

Ze vielen beiden 20 kilo af
Cor hield niet van feesten. Hij was graag thuis. Lekker op de bank een film kijken met Renée. En zodra het weer het toeliet met een kop koffie of drankje in de tuin. Die stond vol met vruchtbomen. Van de appels maakte hij appelmoes, van de pruimen compote en van de besjes jam. De aardbeien gingen in de vriezer, zodat hij ze het hele jaar kon serveren. Alles biologisch.

Het stel zocht ‘s winters de zon op en genoot van vakanties op Curaçao, Gran Canaria en Egypte. Cor tenniste graag en trof twee keer in de week vrienden op de tennisbaan. Hij en Renée begonnen ook met wandelen, voor een betere gezondheid. Er kwam gezonder eten op tafel. Ze vielen beiden 20 kilo af.

Cor voelde zich fitter dan ooit, sloeg betere ballen op de tennisbaan. Gezond leven werd de standaard in huis De Jong. Zelf koken, met veel groente. Over vette happen werd alleen nog maar gefantaseerd. Wat te eten bijvoorbeeld op het sterfbed: patat met kroketten van Kwekkeboom.

April vorig jaar bleek dat de aorta van Cor gevaarlijk was verwijd. Op 10 juli - de verjaardag van Renée nota bene - kreeg hij een openhartoperatie. Vol vertrouwen ging hij naar het ziekenhuis. Voor hem voelde het als een bijzonder cadeau, hij zou weer jaren verder kunnen.

Maar tijdens de operatie ontstonden complicaties. Cor lag een week op de intensive care, kwam niet meer bij kennis en overleed tot ontzetting van zijn naasten en collega’s op 17 juli. Hij was 64 jaar.