Een stad zonder inwoners

Gepubliceerd op: 3-10-2024

Gistermorgen een bezoek gebracht aan de Brigade Politie en Beveiliging van de KMar op Schiphol. Ze vertelden me wat er in deze stad zonder inwoners allemaal gebeurd. En dat is veel meer dan je op het eerste gezicht ziet. Onder de paraplu ‘de sterke luchthaven’ werkt de KMar samen met de relevante partijen, om ondermijnende criminaliteit tegen te gaan. Het is schrikken om te horen hoeveel er gebeurt. 

We hebben ook gesproken over de 100% controles op vluchten uit Curacao en Suriname en ‘bolletjesslikkers’. Vooral over de manier waarop je tot een verantwoorde selectie komt. De jarenlange ervaring en de focus op data gedreven werken maken de criteria voor het staande houden van (potentiële) bolletjesslikkers steeds professioneler. De mannen en vrouwen van de KMar leren op basis van gedragingen een norm vast te stellen en te handelen bij afwijkend gedrag. En dat vakmanschap doen ze in een split second. 
Split second beslissingen is overigens iets wat vaker terug kwam in de gesprekken. De hoeveelheid incidenten waar deze vaak jonge collega’s mee geconfronteerd worden is heel hoog. Zelfdodingen, ongelukken en reanimaties, maar ook kinderen van 13 of 14 die met bivakmutsen en machetes rondlopen. Veel mensen die in de war zijn en agressief worden. Wekelijks wel een bommelding. Sommige dingen gaan je niet in de koude kleren zitten. Daarom wordt er ook veel aandacht besteed aan psychische gezondheid en is de drempel om hier met je collega’s over te praten gelukkig laag. Ze staan er echt voor elkaar en de trots spat er echt aan alle kanten vanaf. ‘Als je eenmaal hier op Schiphol hebt gewerkt, wil je nergens anders meer heen’. 

Tussendoor een digitale vergadering over repatriëring van Nederlanders uit Libanon. Vooral om goed scherp te houden hoe we de communicatie naar de mensen, de tweede kamer en de pers goed doen.

Van de ene wereld naar de andere. Stond ik ’s ochtends nog te praten met een gewapende collega met een uitrusting van 30 kilo om z’n schouders en een lang wapen, zo stond ik ’s middags in de Koninklijke Schouwburg voor een gesprek tijdens de Dag van de Wetgeving. Ik heb de zaal voorbeelden gegeven over waarom Defensie zich wel wíl houden aan dezelfde regelgeving als andere sectoren, maar waarom dit de veiligheid van Nederland en van alle militairen in de weg staat. Een brigade kan geen sensor neerzetten op eigen terrein, omdat je dan per ongeluk wel eens de informatie van de dame die met haar hond langs wandelt op kan snuiven. We mogen geen verschillende soorten munitie in dezelfde container vervoeren.
Jarenlang is dit geen groot probleem geweest, omdat het conflict ver weg was. Niet hier. Maar nu moeten we ons voorbereiden op een potentieel conflict veel dichterbij. Daarom gaan we als Defensie preciezer aangeven welke ruimte we nodig hebben zodat de militairen de (juridische) tools krijgen om zich voor te bereiden op het gevecht.

Bron: Maarten Schurink SG Min van Def via Linkedin