"De mannen gaven aan elkaar niet te kennen"

Gepubliceerd op: 2-8-2025

Hoe handel je als marechaussee in het heetst van de strijd? In deze rubriek vertellen collega’s over een bijzonder moment dat ze hebben meegemaakt. Een moment waarbij het er echt op aankomt.

Bij de grensovergang op de A12 nabij Babberich, controleren marechaussees een auto met Duits kenteken. Ze gaan in gesprek met de 3 inzittenden, die aangeven elkaar niet te kennen. De collega’s ruiken onraad. En terecht, zo blijkt. In de auto wordt zo’n 100 kilo aan verboden middelen aangetroffen. Wachtmeester-1 Alexander van brigade Midden-Nederland blikt terug op de wonderlijke vondst.

Kun je ons meenemen naar die bewuste dag?
“Samen met een collega stond ik bij de grensovergang Babberich, nabij Zevenaar. Vanuit hier maakten we een selectie uit voorbijkomend verkeer. Controlewaardige voertuigen begeleidden we naar een speciale controlestrook. Dat deden we die dag ook met een auto met Duits kenteken.”

Wat maakte deze auto verdacht?
“Meerdere dingen. Het Duitse kenteken beginnend met ‘GG’ gaf aan dat het voertuig uit de buurt van Frankfurt kwam, dus ze waren best een eindje van huis. Er zaten 3 personen in en de jongen achterin week qua kledingstijl duidelijk af van de mensen voorin. Kortom, meerdere indicatoren die het voor ons interessant maakten om deze auto van de weg te halen voor een controle.”

Wat trof je aan?
“Bij de controle bleek dat de 2 mannen voorin de Afghaanse nationaliteit hadden en beschikten over tijdelijke Duitse verblijfspapieren. De passagier achterin had een Israëlisch paspoort. Toen we aan de bestuurder vroegen waar de reis heen ging, zei hij dat hij de persoon achterin naar een vriend in Amsterdam moest brengen. Daar zou hij ongeveer een week verblijven.”

Werd het op dat moment al verdacht?
“De mannen gaven aan elkaar niet te kennen, maar via een soort taxi-app te zijn gelinkt om de rit vanuit Frankfurt naar Amsterdam te maken en zo de kosten te kunnen delen. We merkten tijdens het gesprek dat ze zenuwachtig werden: ze draaiden veel met hun ogen, hadden een ongemakkelijke houding en gaven geen directe antwoorden.

Toen ik aan de passagier achterin vroeg waar z’n bagage was, liet hij een tasje zien dat hij op schoot had. Dat was alles. Op mijn vraag of hij geen schone kleren of toiletspullen nodig had, antwoordde hij dat deze al bij die vriend lagen. Een vreemd verhaal. Daar komt bij dat iemand blijkbaar vanuit Israël naar Amsterdam wil en er vervolgens voor kiest om dan op Frankfurt te vliegen. Dat is vreemd.”

Wat deed je toen?
“Ik zag dat de mannen steeds onrustiger werden. Ik voelde: 'dit klopt niet'. Daarop heb ik de chauffeur gevraagd om de kofferbak open te maken. Daar trof ik 3 grote, loodzware koffers aan. Toen ik aan de chauffeur vroeg van wie die koffers waren, wees hij naar de man achterin. Die bevestigde dat en op mijn vraag wat er in de koffers zat, antwoordde hij dat er qat in zat (een plantaardig product met een stimulerende werking, red.). Toen ik de koffers opende zag ik allemaal op muntthee lijkende blaadjes in witte doeken gerold. Uiteindelijk bleek dat de inhoud ongeveer 100 kilo betrof. Qat staat op lijst 2 van de Opiumwet, dus ook een kleine hoeveelheid mee over de grens nemen is al strafbaar.”

Hoe liep dit uiteindelijk af?
“We hebben een overeenkomst met de politie dat wanneer het om witwassen of om drugs gaat, wij deze zaken kunnen overdragen. We hebben de 3 mannen aangehouden en daarop overgedragen aan de politie Zevenaar. Ik heb nadien nog wel gebeld hoe het afgelopen is met hen en het bleek dat ze een dagvaarding hebben ontvangen. Ik vraag me eerlijk gezegd wel af of de man uit Israël voor de rechtszaak terugkomt naar Nederland. Maar goed, mocht dat niet zo zijn dan staat hij in ieder geval gesignaleerd.”

Hoe kijk je terug op deze casus?
“Als één van de mooiere. Wanneer je zo’n grote hoeveelheid verboden middelen pakt, geeft dat voldoening. Je haalt een stukje gevaarzetting weg, om het zo maar te zeggen. Daar doe je het voor.”