Actuele nieuwsberichten

Verdachte Jos B.: ‘Nicky was al overleden toen ik hem vond’

Na jaren van zwijgen spreekt verdachte Jos B. in een videoverklaring over de zaak Nicky Verstappen. Nicky was al dood toenB.h het jongetje in 1998 bij toeval vond, zegt hij daarin. Nicky’s familie noemt dat ongeloofwaardig.
Op de video vertelt B., die verdacht wordt van het misbruiken en doden van Nicky Verstappen: “Ik loop met een geheim rond. Hoe langer ik het geheim met me meedraag, hoe lastiger het is om er iets mee te doen.” Maar vandaag is het moment daarin verandering te brengen, zegt hij, ook omdat Nicky’s familie zijn uitleg moet horen. 
“Het was een mooie zomer, in 1998,” begint hij. B. gaat er veel op uit, in de natuur. Zo ook in augustus van dat jaar, als zijn aandacht op de Brunssummerheide wordt getrokken door ‘iets in de verte’. Hij wil op dat moment gaan plassen. Wanneer B. gaat kijken, ziet hij iemand liggen. “Een persoon. Het was een kind.” Hij huilt als hij erover vertelt, zo legt de camera vast. “Ik heb geluisterd of er een hartslag was, hem aangeraakt. Hij was overleden.” Wie zou geloven dat hij er niets mee van doen had? B. was eerder al eens gesnapt toen hij kinderen betastte. Hij fietst weg, ‘als een gek’. “Ik ging naar huis, heb er niemand over gesproken.”
Uren na de vondst weet hij naar eigen zeggen niet meer wat hij doen moet. “Ik ben gaan fietsen om er over na te denken.” B. wil bezig blijven. Op de Brunssummerheide, waar Nicky vlakbij het zomerkamp waar hij verbleef na een lange zoektocht dood werd gevonden, wordt B. dan ook fietsend gezien door een marechaussee. Zo komt hij twintig jaar later in beeld bij het recente, grote dna-onderzoek om de zaak te kraken. Naar eigen zeggen was B.na de vondst wel van plan om aan de bel te trekken. “Ik wilde ‘s avonds melden waar ik Nicky vond, maar toen bleek hij al gevonden.” 
De familie Verstappen ziet het als een ‘totaal ongeloofwaardige verklaring’, die onder druk is opgesteld. Peter R. de Vries zegt namens hen: “Het is een vertoning. B. weet dat hij iets moet verklaren, maar het toont de spagaat.” De familie vindt het wel fijn dat B. íets heeft gezegd en ziet de verklaring vooral als tekenend voor de betrokkenheid van B., die veel groter is dan die zelf toe wil geven.
Voordat B. vertelde over de vondst van Nicky, sprak hij vrij uitgebreid over de impact van zijn gevangenneming. B. zei, tranen verbijtend: “Ik ben niet zo’n prater, ik ben introvert. Ik was heel erg geschokt door de arrestatie. Niemand kan je helpen, alleen de advocaat.” Hij sprak met advocaat Gerald Roethof af niet te verklaren.
B. wilde voorkomen dat hij wisselende verklaringen zou afleggen, door middel van de video. “Ik wil zo graag meehelpen. Maar we hebben er niets aan als ik dingen ga invullen. Ik gooi veel te veel door mekaar.” Het is Roethof die hem nu, tijdens de rechtszaak, meerdere malen maant niet verder inhoudelijk te verklaren, als hem vragen worden gesteld door de rechter en het OM. Uiteindelijk beroept ook B. zich weer op zijn zwijgrecht. Hij stelt wel Nicky recht gelegd te hebben, de kleding van het jongetje gefatsoeneerd te hebben en blaadjes weg te hebben geveegd.
Overigens bleef het even onduidelijk wanneer de verklaring nu precies werd vastgelegd. B. sprak zelf over ‘een tijdje geleden’. Maar zijn advocaat Gerald Roethof geeft later toe: het filmpje is vorige week opgenomen. Dat maakt B. kwetsbaar voor kritiek, die luidt dat hij eerst afwacht wat voor bewijs er tegen hem is, om vervolgens zijn verhaal daarop af te kunnen stemmen. Eerder sprak Roethof nog over een ‘kluisverklaring’, die veel eerder was vastgelegd en ingezet kon worden.
Het dna-bewijs tegen B. maakte al duidelijk dat hij het lichaam van Nicky haast wel aangeraakt moet hebben, ook al zei advocaat Roethof eerder nog dat erfelijk materiaal ook op andere manier verspreid kan worden, bijvoorbeeld door niezen. Alleen: op zowel het lichaam als de kleding van Nicky is dna van B. aangetroffen (27 sporen - huid, speeksel en haar).
Met al deze informatie valt nog steeds niet met zekerheid te zeggen wat Nicky is overkomen, op het kamp waarover hij twijfelde mee te gaan. Het OM schetst in de rechtszaal de omstandigheden van zijn verdwijning. Dwaalde Nicky nu zelf van het kamp af? Hij zou nog gezegd hebben dat hij weg zou gaan. Maar een vriendje zegt dat hij dat wel vaker zei, maar nooit deed. 
Het OM benadrukt ook regel nummer één van de kampleiding: ‘Verlaat nooit het kamp zonder te zeggen waar je naartoe gaat’. En: tot acht uur ‘s ochtends, als een trompetsignaal klinkt, blijven de kinderen in hun tent. Alleen voor de wc gaan ze eruit - een kleine boodschap wordt achter de tent gedaan, anders wordt iemand gewaarschuwd. Nicky is om half zes nog gezien, maar blijkt later in de ochtend weg. Zijn schoenen staan nog in de tent. Het is het begin van een mysterie. 

Bron: Het Parool

Strafzaak tegen Jos B. begint met 3D-presentatie van OM

De rechtbank in Maastricht begint aan de inhoudelijke behandeling van de strafzaak tegen Jos B., die wordt verdacht van het ontvoeren, misbruiken en doden van de Limburgse jongen Nicky Verstappen. De inhoudelijke behandeling van het strafproces gaat maandag en dinsdag van start met een uitgebreide bespreking van het dossier. Het OM zet met het vertonen van een 3D-presentatie zijn visie uiteen.
Op 11-jarige leeftijd verdween Nicky Verstappen uit Heibloem in 1998 van een zomerkamp op de Brunssummerheide. Een dag later werd zijn lichaam iets verderop op de heide gevonden. Niet lang daarna werd B. in de buurt van de vindplaats van Nicky’s lichaam door de marechaussee staande gehouden en geregistreerd als ‘passant’. B. beweerde bij die gelegenheid dat hij post aan het rondbrengen was voor de scouting. De marechaussee liet hem vervolgens gaan.
De nu 57-jarige B. zit sinds zijn arrestatie in augustus 2018 vast, hij werd na een klopjacht in Spanje aangehouden op basis van een DNA-match. Zijn DNA is onder meer op de onderbroek en de pyjamabroek van Nicky gevonden. B., die ontkent iets met de dood van de jongen te maken hebben, beroept zich op zijn zwijgrecht.
De rechtbank begon in december 2018 met voorbereidende zittingen, inmiddels zijn er al acht achter de rug. Vorig jaar zomer gingen de rechters, met B., zijn advocaat Gerald Roethof en de officieren van justitie kijken op de Brunssummerheide. Diverse plekken op de heide werden bezocht, onder meer die van het jeugdkamp en de plaats waar het lichaam van Nicky was gevonden. Ook de familie van Nicky was daarbij aanwezig.
De strafzaak neemt zeven zittingsdagen in beslag. Na het bespreken van het dossier op maandag en dinsdag gaat de zaak op 7 oktober verder. Dan lichten deskundigen van het Pieter Baan Centrum het psychisch onderzoek van B. toe en krijgen de nabestaanden het woord. De officier van justitie zet op donderdag 8 oktober alle feiten en bewijzen op een rij in het requisitoir en zal dan ook de strafeis aan de rechtbank voorleggen. Op dinsdag 12 oktober houdt advocaat Roethof zijn pleidooi. De laatste zittingsdag is op 16 oktober.

Bron: De Limburger

Zonder die ene aantekening van hun zoon was Jos Brech misschien wel nooit gepakt

Eén aantekening van een oplettende marechaussee zorgde dat Jos Brech uiteindelijk verdachte werd in de zaak-Nicky Verstappen. Aan de vooravond van het proces dat er zonder Jeroen Severs niet was geweest, vertellen zijn ouders over hun inmiddels overleden zoon.
5 Augustus 1998. Marechaussee Jeroen Severs pakt zijn aantekeningenboekje, op de Brunssummerheide waar hij staat te posten. Hij heeft een man zien fietsen, vlakbij de plek waar Nicky Verstappen later dood wordt gevonden. Jos Brech heet hij. Jeroen schrijft zijn naam op. Hij vertrouwt het niet.
Blijft Brech stil over zijn dna op Nicky Verstappen? 'Zwijgrecht staat onder druk’
Twintig jaar zal het duren, voordat blijkt dat zijn onderbuikgevoel juist is. Die ene aantekening van Jeroen zorgt dan dat Brech als verdachte in beeld komt. Maandag begint de inhoudelijke behandeling van de rechtszaak tegen hem, maar Jeroen maakt dat zelf niet mee. Hij leeft niet meer.
Daarom zijn het zijn ouders Greet en Henk die in het ouderlijk huis in het dorpje Zoelmond vertellen over het bijzondere leven van hun zoon, dat eindigde in augustus 2004. Jeroen was uitgezonden naar Irak. Ze weten nog precies hoe ze hoorden dat het daar fataal mis was gegaan. Om half zeven ’s ochtends, doordat een luitenant kolonel hier aan de deur kwam. Op een eerdere bijeenkomst van defensie voor het thuisfront was al verteld wat dat betekende. Greet: ,,Ik had me nog bedacht dat ik elke keer zou schrikken, als een vreemde het erf zou opkomen.’’
En toen stond die man daar. Greet had haar duster aan. Henk stond in zijn blote bast. Het heeft wel vijf jaar geduurd voordat Greet écht geloofde wat haar werd verteld, nadat de luitenant-kolonel opende met de vraag: bent u de moeder van Jeroen Severs? Greet wilde niet antwoorden, al helemaal niet horen wat daarna kwam. ,,Ik heb gevochten tegen de waarheid.’’ Ergens is het wel mooi, zegt ze nu, hoe je brein het onvoorstelbare in stapjes toelaat.
De moeder van Nicky Verstappen overkwam hetzelfde, toen ze in 1998 hoorde dat haar zoon was gevonden. Door Jeroen en twee van zijn kameraden nota bene, die uitkwamen bij het sparrenbosje op de Brunssummerheide, waar het levenloze lichaam van Nicky lag.
Jeroen had nog gezegd dat hij hoopte Nicky niet te vinden op de Brunssum­mer­hei­de, maar dat gebeurde toch
Henk:  Een van zijn collega’s was over een hekje gesprongen. Daar lag het jongetje van 11. Een familierechercheur bracht Nicky’s ouders het slechte nieuws. Nee, nee, riep moeder Berthie Verstappen uit, om daarna in elkaar te zakken.
Nicky’s dood bleef tergende jaren lang een onopgelost mysterie, totdat zou blijken hoe de ene zoon - Jeroen - voor zijn dood de sleutel achterliet die zou zorgen dat een verdachte moordenaar in de zaak van die andere zoon - Nicky - veel later in beeld zou komen.
Niemand had er ooit aan gedacht dat Brechs dna wel eens zou kunnen matchen met vele sporen op de onderbroek en het lichaam van Nicky. Maar bij het grote dna-onderzoek in 2018, een ultieme poging om de zaak te kraken, werd echt iedereen die in het dossier voorkwam opgeroepen erfelijk materiaal af te staan. Zo was daar ook de naam van Brech, die ‘toevallige voorbijganger’, die na een oproep zich te melden plots van de aardbodem leek verdwenen. In Spanje werd hij uiteindelijk gearresteerd.
Jeroen was nota bene bijna klaar met zijn studie tot laborant toen hij koos voor defensie
Jeroens ouders volgen het proces tegen hem op de voet. Zelf stonden ze ook dna af, zodat justitie kon nagaan of ook hun zoon misschien ook sporen had achtergelaten op Nickys lichaam. Zo dachten ze terug aan die periode in 1998, toen Jeroen geheel tegen zijn gewoonte in thuis over zijn werk had gepraat. ,,Het waren twee werelden, Jeroen hield werk en thuis strikt gescheiden’’, zegt Henk. Greet: ,,Op zijn werk wisten ze ook niets van zijn thuis- situatie.’’
Zo was ook niemand op Jeroens werk ervan op de hoogte dat zijn ouders liever hadden gezien dat Jeroen een ander beroep had gekozen. Hij was nota bene bijna klaar met zijn studie tot laborant toen hij koos voor defensie. Henk: ,,Ik was heel verbaasd, maar hij had vrienden ontmoet, die zaten bij de marechaussee.’’ Daar ging hun jongen, die eerder nog met lichtbruine haartjes in zijn wieg lag. Die als kind aan hun bed stond om te vragen: hoeveel is 340 plus 765? Jeroen, die met zijn grote eetlust zorgde dat het voor zijn drie broers eeuwig leek te duren voor de maaltijd er eindelijk op zat en ze van tafel konden.
Greet: ,,Als ik in dienst had gemoeten, had ik bezwaar aangetekend. Maar Jeroen was geen 16 meer. Ik kon hem niet meer zo sturen en ik wilde dat ook niet.’’ Tegen beter weten hoopte ze stiekem dat hij zou worden afgekeurd. Maar ja, Jeroen was nooit ziek. Het was in ieder geval de marechaussee, zeiden zijn ouders tegen elkaar. Een verzorgende afdeling. Hij zou iets kunnen betekenen.
En wat kon Jeroen nu overkomen? Veel dus. Misschien zijn zijn ouders daar pas echt achter gekomen na zijn dood, in 2004. Opeens kwamen ze in een storm terecht. Heel Nederland hoorde over de dood van de 29-jarige wachtmeester. Hoe hij in een hinderlaag terecht kwam, werd beschoten. Hoe hij stierf, hoe zijn kameraden zich ternauwernood wisten te redden, door met hun doorzeefde voertuigen door te rijden, weg van het gevaar, verder, tot ze nog op enkel velgen reden.
Wat viel er veel te regelen, na die onheilstijding. De drie broers van Jeroen moesten gebeld worden, maar die ene met wie hij zo’n speciale band had, zat op zee. Henk: ,,Hugo en Jeroen, onze twee blonde jongens, trokken meer naar elkaar toe, net als onze twee donkere zoons, Oscar en Stefan.’’ Greet: ,,Hugo zat ergens op de Indische oceaan en kon niet van de boot af, nadat de kapitein hem het nieuws vertelde. Hij heeft drie dagen lang alleen maar gewerkt, wilde niet slapen. Hij kreeg ongelukken, kwam terug met een buil op zijn hoofd nadat hij met een helikopter toch van het schip afkon. Het is een wonder dat het niet erger is afgelopen.’’
De twee lievelingsbroers Hugo en Jeroen kwamen tegelijkertijd thuis. De een levend, de ander niet. Een televisiezender ging het hele dorp af, om vragen te stellen. Ramptoeristen reden langs, zomaar, om te kijken. Hun keukentafel werd een plek waar hoge militairen aanschoven, politici later ook. Precies de mensen die Greet verantwoordelijk hield voor zijn dood. ,,Ik was zo boos, ik kan die boosheid nog altijd oproepen. Zij hebben Jeroen van me afgepakt.’’
Ze vertelde het aan alle politici en militairen die langs kwamen. Misschien was het ook een manier de regie terug te krijgen, die Greet kwijtraakte vanaf het moment dat die kolonel het erf opstapte. ,,Ik heb Balkenende gezegd dat ze nooit naar Irak hadden moeten gaan. Het was een zinloze missie. Hij gaf toe dat ze zich te veel door Amerika hadden laten leiden, dat het ondoordacht was geweest. Toen ik hem later op tv iets anders hoorde vertellen, heb ik hem nog een mail gestuurd. Hij heeft me toen gebeld, dat vond ik wel heel tof van hem.’’

Bron: AD

Pont tijdelijk uit de vaart door passagier die onwel werd

De pont van Velsen-Zuid naar Velsen-Noord was vrijdagmiddag kort uitgevallen omdat een passagier onwel werd. De veerpont was toen nog niet vertrokken.Het slachtoffer werd op een brancard in een ambulance met de pont naar Velsen-Noord gebracht. Ook de politie en de Koninklijke Marechaussee waren aanwezig om hulp te verlenen. De veerpont vertrok zonder de overige passagiers naar Velsen-Noord, waar het slachtoffer naar een ziekenhuis werd gebracht. De pont heeft daarna de dienstregeling kunnen hervatten.

Bron: Noordhollands Dagblad

Details voor Deelname Sunset March Nijmegen op vrijdag 2 oktober 2020 (Veteranendag KMar) 

Details voor Deelname Sunset March Nijmegen op vrijdag 2 oktober 2020 (Veteranendag KMar) 

Belangrijk : dit evenement is Corona-proof uit te voeren, als iedere deelnemer de RIVM-maatregelen in acht neemt ! 

Veteranen KMar (actief én postactief) en overige belangstellenden voor dit evenement zijn nog steeds welkom.
Graag aanmelden via Veteranen@marechausseecontact.nl 

Melden
Datum -  vrijdag 2 oktober 2020
Tijd - tussen 18.30 en 18.45 uur
Plaats  - Nijmegen, zuidzijde Waalbrug "De Oversteek"

Route 
(voor navigatie) Winselingseweg 41, 6541 AH Nijmegen 
Parkeren en daarna verzamelen onder aan de brug, bij de trap

Medewerking  Orkest Koninklijke Marechaussee
Voor de Sunset  March zal een tamboer voorgaan die het tempo/de maat aangeeft.
Bij het herdenkingsmonument aan de noordzijde zal een trompettist de korte herdenking aldaar muzikaal opluisteren.

Tenue 
Postactieve Veteranen KMar  - naar  keuze (nieuwe) Veteranentenue met groot model medailles. 
In burger ; dan met KMar - of missiebaret

Actieve Veteranen KMar - DT (met groot model medailles) of operationeel tenue
In burger ; dan met KMar - of missiebaret

Vragen ?  
Via Veteranen@marechausseecontact.nl of 06-47776806

Bron: Bert van Horen SMC

Defensie compenseert klokkenluider van de marechaussee

Defensie compenseert klokkenluider Ed Branse van de marechaussee en geeft de eerste luitenant compensatie omdat hij persoonlijk is benadeeld. Ook zijn afspraken gemaakt over zijn loopbaanperspectief, meldt het ministerie woensdag.
Hij maakte eind 2014 melding van misstanden bij de Brigade Speciale Beveiligingsopdrachten (BSB). „Met zijn melding deed Branse wat Defensie van haar personeel verwacht: het nemen van verantwoordelijkheid en het verbeteren van de veiligheid”, aldus het ministerie.
Follow the Money berichtte in 2017 over de zaak. Er zou binnen de BSB onder meer sprake zijn geweest van een onveilige werksituatie. Ook zouden gebruikte wapens niet veilig zijn geweest. De BSB beveiligt onder meer medewerkers van ambassades in risicolanden zoals Irak en Afghanistan.
De Onderzoeksraad Integriteit Overheid (OIO) heeft de melding van Branse onderzocht en constateerde in 2016 dat er in twee gevallen sprake was van misstanden bij de BSB.

Bron: Reformatorisch Dagblad